İlk assolistlik denemesinin üstünden aylar geçmesine rağmen İpek Pınar’da ne ses var ne de seda... Sanatçı bu assolistliğin havasına kendini çok kaptırdığından olacak ikinci sınıf gazinolardan gelen teklifleri pek umursamıyor... Ama aylardır da başka yerden teklif gelmiyor genç arabesk sanatçısına... İnsan bazı zamanlar umduğuyla değil, bulduğuyla yetinmelidir. Hele işin daha başlarındaysa bulduğuyla idare etmek zorundadır, belli bir yerlere gelebilmek için... Üzümün çöpüydü, armudun sapıydı derken bir bakarsınız bulduğunuda yitirivermiş... Örnek mi? İşte İpek Pınar... Daha sahne olayı başlamadan evvel plak ve kaset dünyasında adını duyurmaya çabaladığı sıralarda bir başka aşka düşmüştü... Bu sahne aşkıydı tabii... Hem de assolistlik rüyasıyla birlikle düşmüştü bu aşka... Belki kendi çabasıyla, belki Allah’ın ''Yürü ya kulum" demesiyle İpek Pınar gerçekten de bir süre önce sahne tozunu hem de assolist olarak yutmuştu. Sahilyolundaki Pembe Köşk Gazinosu’nda başarılı ...