FİKRET KIZILOK'A arkadaşları «Karabatak» derler... Ona bu lakabı takmaları boşuna değildir. Karabatak misali bir batar, bir çıkar: bir görünür, bir kaybolur... Geçtiğimiz aylarda da aynen böyle oldu. İstanbul'da, Kadıköy'de, Kızıltoprak’taki evinden günlerden bir gün sırra kadem bastı... Günler günleri kovaladı, otuzu, kırkı, altmışı buldu. Fikret Kızılok'tan, ne ses, ne nefes, ne kart, ne mektup. Sanki yer yarılmış, Fikret içine girmişti! Derken ortalıkta bir yığın söylenti dolaşmaya başladı. Kimine göre Fikret, Anadolu'da izini kaybettirmek istemiş, kimine göre gizlice Avrupa’ya kaçmıştı! Nihayet günler sonra Fikret İstanbul'a bir haber salmayı akıl etti: - Bodrum’dayım. Haftaya İstanbul'a geliyorum. Dostlara selam!» Fikret Kızılok hayatta olduğunu belirten telgrafının arkasından İstanbul’a geldi. Bu defa temkinli davrandık, terk-i diyar etmesine fırsat bırakmadan, İstanbul'a geldiğinin ertesi günü Kızıltoprak'taki evinde onu yakalamay...