ÇOK değil bir yıl öncesi... Bir dans grubunda kısa boylu, ince, zayıf, cılız bir kız... Gözlerinde numaralı gözlükler... Dansı, diskoyu, serbest hayatı çok seviyor... Baba ünlü bir müzisyen, başından bir sürü evlilik geçmiş... Anne, babadan ayrılmış, başka biriyle evlenmiş... Ve dansçı kız Yaprak da tıpkı rüzgara kapılmış bir «yaprak» gibi oradan oraya sürüklenmiş durmuş... Derken bir gün genç kız «Yüzkarası» filminde bir günlük bir rol kapabilmiş... Tüm işi Yusuf Sezgin'le bir masada oturup Bülent Ersoy 'dan hakaret işitmek... «Böyle de artist olunur mu?» «Böyle de şöhret olunur mu hiç?» diyeceksiniz. Ne derseniz haklısınız. Elbette «böyle artist olunmaz.» Zaten Yaprak da «tesadüfen» artist olmuş. Önce bir iki filmde ufak tefek roller... Sonra devreye giren bir firma, ilk başrol... Hayli masraflı bir film... Beklenilmeyen derecede kötü bir hasılat... Yılmayan bir «karakter»... Tam sinemadan ümidini kesip dört elle yeniden dansa sarıldığı anda, imdadına yetişe...