Tozlu Magazin

Bir zamanların «1» numaralı jönü olan Orhan Günşiray yaptığı birkaç deneyden çok olumlu sonuçlar alınca kesin kararını verdi ve sinemaya döndü. 1966 yılında siyah-beyaz sinemaskop «Sırat Köprüsü» nde oynadıktan sonra sinemayı bırakan Orhan Günşiray dönüşünün gerekçesini SES'e şöyle açıkladı: - «Önce sinemaya kırgındım. Bu yüzden piyasadan ayrıldım... Geçen yıla kadar yapılan tekliflerin çoğunu kabul etmedim. Kabul etmedim ama, her reddettiğim teklifle içim bir daha eziliyordu. Sinema sevgisi garip bir şey. İnsanın kanına girdi mi, çıkmak bilmiyor. Sonunda «Şeytan Kafesi» adlı bir filimde oynadım. Ardından iki filim daha çevirdim ve bir daha yıkıldım. Önceden bana anlatılanlarla sonradan ortaya çıkan filimler birbirinden çok farklıydı.» Bu yüzden Orhan Günşiray bir süre daha uzak kalmış Yeşilçam’dan. Bu arada, hayatını devam ettirebilmek için çeşitli işlere girip çıkmış, sonra «Sefahattin Eyyubi» adlı filimle tekrar sinemaya dönmüş. Fakat içinde belli belirsiz bir çekingenl...

Darülaceze'de «Şeytanın Oğlu» filminin setindeyiz. Vakit, gece yarısı ve havanın da ayaz olmasına rağmen yaşlı, kötürüm ne kadar aceze varsa, bahçede toplanmış, filimcileri seyrediyor. Biraz sonra Yılmaz Güney, Cenk Er, Atilla Ergün, spotlardan fışkıran binlerce vatlık ışıkların altında filimde hastane olarak gözüken Darülaceze'den kaçacaklar, arkalarından jandarmalar ateş açacak. Bir heyecan, bir heyecan ki, sormayın gitsin... Kafası iki numara traşlı, üzerinde siyah çizgili pijamalar bulunan Cenk Er'le konuşuyoruz. Cenk, iyi fiziğine rağmen çeşitli sebeplerle yerli sinemada zirveye tırmanamamış yeni bir artist... - «1963 yılında Cüneyt Arkın'la birlikte Artist mecmuasının yarışmasına girmiştim» diye anlatmaya başladı: «Bu yarışmada Cüneyt Arkın birinci, ben de ikinci oldum. «Birçok defalar sinemayı bırakmayı, hayatıma başka bir yön vermeyi düşünmedim değil, ama olmuyor. Yeşiiçam zehiri kanıma girmiş bir kere. İçimde 'bu işi yapacağım' diye bir ina...