PİKAPTA bir plak dönüyor: «Kendim ettim kendim buldum». Son zamanların bu meşhur, pek meşhur şarkısını bir Türk müziği sanatçısından değil, hafif batı müziği dünyamızın ünlü müzisyenlerinden birinden Erkin Koray'dan dinliyorum. Ve düşünüyorum: «Biri bana, 'Sizce Erkin Koray'ın en büyük özelliği nedir?' diye bir soru sorsa ne cevap veririm,» diye. O, undergraund'un Türkiye’deki tek ve gerçek temsilcisidir mi desem, Türk müziği parçalarını Batı enstrümanları ile ve bugünkü Batı müziği anlayışıyle en iyi hamur eden insan mı desem, iyi bir gitarist mi desem, yoksa dış görünüşü, iç alemine uymayan bir insan mı desem... Pikapta dönen plak bitiyor. Hayır olmadı... Erkin Koray’ın özellikleri bunlar değil. Pikaba bir başka plak koyuyorum. Yine Erkin Koray'ın parçası. Plağın kabında «Yüksek sesle çalınız» diye yazıyor. Pikabın düğmesini çeviriyorum. Hoparlörlerden koyunun koyusu bir undergraund dökülüyor: Meçhul... Ve ben aradığım cümleyi buluyorum. Hayalimde...