Gülbin Eray'ı tanırsınız. Ya sahnede, ya perdede, ya da gazete, dergi sayfalarında muhakkak görmüşlüğünüz vardır. Yemyeşil gözlü, sapsarı saçlı, ortadan uzun boylu Gülbin Eray iyidir, hoştur, ama nedense «bir dalda duramayan» biraz hercai bir mizaca sahiptir. Bir bakarsınız kendini bütün bütüne sinemaya vermiş. O set senin bu set benim koşuşup duruyor. Sonra günlerden bir gün bir beyanatını okursunuz, «Artık sinemaya paydos, bundan sonra benim için varsa da tiyatro, yoksa da.» Bir süre de böyle geçer. Sonra bir bakarsınız ki Gülbin Eray ortalardan kayboluvermiş. Sorup soruşturursunuz, ama nerede olduğunu, ne yaptığını bilen herhangi bir kula rastlayamazsınız. Tam «Gülbin Eray», ismi hafızalardan silinmeye yüz tutar, bir de bakmışsınız ki Gülbin Eray o bitmez tükenmez dönüşlerine bir yenisini daha ekleyivermiş. Bu, geçen yıl da böyle oldu. Bir süre ortadan kaybolan Gülbin, «Tekrar sinemaya döndüm,» diyerek karşımıza çıkmıştı. Biz onu beyazperdede ararken tiyatroda bulmuştuk. ...