Tozlu Magazin

Hasretlerin en büyüğü, kuşkusuz vatan hasretidir... Bu konuda söylenen pek çok söz orasında en yaygın olanı şudur; Bülbülü altın kafese koymuşlar da, 'Ah vatanım' demiş... İşte bu söz, bir zamanların Fenerbahçeli ünlü futbolcusu Engin Verel için de geçerli... Sarı - Lacivertli renklere gönül vermiş olan bu futbolcu, 1979 yılında Almanya'daki Hertha Berlin futbol takımından transfer teklifi aldı. Türk futbolunun sesini Avrupa sahalarında duyurmaktı amacı. Ve bu teklifi kabul etti. Hertha Berlin 300 bin mark ödedi. Ancak Engin huzursuzdu. Bir türlü istediği futbolu oynayamıyordu... Bakın Engin o günler için neler söylüyor: «Bir türlü alışamıyordum. Her şey farklıydı. Antrenmanlarından tutun da, yiyecek, içeceklerine kadar. Sonra pek Almanca da bimiyordum. Bunlar olumsuz etki yapıyordu. Tabii en büyük sorunum da hasretti.» Ve bir yıl Hertha Berlin'de kaldı Engin. 1980 yılında Avrupa’nın güçlü ekiplerinden Anderlecht, Engin'e 360 bin marklık bir transfer t...

Yeni şartlar yeni meslekler yaratıyor. Bakıyorsunuz önceleri hiç mi hiç ciddiye alınmayan bir konu günlerden bir gün «meslek» haline gelivermiş. Mankenlikle foto modellik de böyle işte... Eskiden bizde ne mankenlik bilinirdi, ne foto modellik. Peki, bilinmezdi de defile yapılmaz mıydı, reklam fotoğrafları çekilmez miydi? Çekilirdi elbet, defileler de yapılırdı ama ortada ne profesyonel manken vardı, ne profesyonel model... Sonra yıllar yılları kovaladı ve bir de bakıldı ki «mankenlik» de, «fotomodellik» de belli vasıflar, belli nitelikler, belli şartlar gerektiren bir meslektir. Hemen okullar açıldı, birçok genç kız — ve onlardan çok daha az sayıda delikanlı — bu işe eğildiler. Paşa paşa okullara gittiler, güzel güzel okudular ve sonunda «mankenlik - fotomodellik» ciddiye alınır oldu Türkiye'de... Bugün manken dedik mi en azından bir düzine isim geliyor aklımıza: Figen Erman, Asuman Tuğberk, Aydan Adan, Sema Nişantaşlı, Azra Balkan, Deniz Zorlu, Yelda Gürani, Şermin Ayşın, Oya...

LCC'nin düzenlediği yarışmada seyircilerin oylarıyla «1971 Mankenler Kraliçesi» seçilen Bahar Erdeniz kendisiyle yaptığımız ilk röportajda sinemaya «şimdilik» girmeyi düşünmediğini söylemişti. Söylemişti ama, gelen tekliflerin bolluğu ve cazibesi, çiçeği burnunda kraliçeyi şaşırttı. Gazetelerde yayınlanan resimlerini gören, röportajlarını okuyan bütün prodüktörler sanki ağız birliği etmişçesine, «Bu kızda istikbal var,» deyip teklif üstüne teklif yağdırıyorlardı. Aslına bakarsanız Bahar Erdeniz de, «Sinemaya şimdilik girmeyi düşünmüyorum,» demişti, yani ilerde o da birçok meslektaşı gibi şansını beyazperdede denemek istiyordu. Sonunda yüksek mühendis olan eşiyle de konuştular ve bu «ikili müzakerenin» sonundş «Sinemaya evet» kararını aldılar. Kraliçeyle ilk mukaveleyi yapmak Ümit Utkuya nasip oldu. Eşive meneceri Yılmaz Koç’la birlikte geçtiğimiz hafta Kervan Film yazıhanesine gelen Bahar Erdeniz önüne uzatılan iki fiiimlik mukaveleye «hayırlı olsun» sesleri arasında imzayı ...