HÜLYA DARCAN'ın Elmadağ'ındaki evindeyiz. Komşuları, akrabaları, ahbapları toplanmışlar, başlarına beyaz örtüler örtmüşler, gür sesli kadın hafızın okuduğu Mevlid'i ağlaşarak dinliyorlar: ''Allah adın zikr idelüm evvela Vacib oldur, cümle işte her kula Allah adın her kim ol evvel ana Her işin asan eder Allah ana Allah adı olsa her işin önü Hergiz ebter, olmaya anın sonu'' Bir saaat sonra Mevlit bittiği zaman bakıyoruz, Hülya Darcan'ın gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuş. Elindeki mendil gözyaşlarıyla yıkanmış sanki. Üzgün üzgün bize bakıyor. ''Bu fotoğrafları çekmeseydiniz iyi olacaktı,'' diyor. ''Şimdi herkes kıza bak, evinde okuttuğu Mevlid'i bile kendisine reklam vesilesi yapıyor diyecek.'' - ''Hayrola,'' diye soruyoruz Hülya Darcan'a. ''Bir yakınınız falan mı vefat etti?'' Yüzündeki üzgün ifade daha da koyulaşmış olarak, ''Hayır,'' diye ceva...