Her yıl doğum gününü yakın dostları ve sevdikleri arasında neşeli bir şekilde kutlardı Ajda Pekkan ... Bu yıl ise tam tersi buruk ve hüzünlüydü. Üstelik ne pasta kesti, ne de mum üfledi... Süper Star’ı böyle bir gününde üzen neden ise yeğeni Emir’in, birinci ölüm yıldönümünün kendi doğum günü ile aynı günlere rastlamasıydı. İnsanoğlu, yaşamı boyunca sevdiklerini kaybetmenin acısını duyar... Zira ölüm acısı bir başka acıya benzemiyor... Her ne kadar zaman bu acıyı dindiriyorsa da bir an geliyor yine depreşiyor bu acı... Hele bir de mutlu ve güzel bir olayın yıldönümüne rastlıyorsa, işte o gün zehir oluyor kişiye... Tıpkı Ajda Pekkan’a zehir olduğu gibi, tıpkı. Süper Star’ın en mutlu gününde, içinin kan ağladığı, burkulduğu gibi... 12 Şubat gecesi saat 24’ü geçerken. Ajda da 39’unu bitirip, kırkına giriyordu. Ama önceki yıllardaki doğum günlerinin aksine hem de evliliğinin ilk doğum gününde sade bir aile yemeğiyle, mutlu olması gerekirken mutsuz bir biçimde... Yediği lokmalar boğa...