Babasının ölümünden sonra Zeki Müren ile Levent'teki evinde uzun uzun konuşmuştuk. O gün çok üzgün görünen ve babasının isminin her geçişinde gözleri yaşaran sanatçı bize aynen şunları söylemişti: «... Ankara ve İzmir konserlerimi iptal ettim. Bir süre sahneye çıkmayacağım. İçimdeki acı hafiflesin, burukluk geçsin, biraz kendime geleyim, babasızlığa alışayım, sahneyi ondan sonra yeniden düşünmeye başlarım.» Fakat hayat bu. Akıp gidiyor. Ölenle ölünmüyor. Acıların, ıstırapların, ölümün nasıl kendisine göre bazı gerçekleri varsa, hayatın da, yaşamanın da bazı gerçekleri var. İşte şahinlerimizin «bir numara» sı, «sanat güneşi» Zeki Müren de bu gerçeklerden kaçamadı ve babasının «40 mevlidi» okunmadan 10 nisan cuma gecesi Ankara'da Köşk Gazinosu’nda sahneye çıktı. Şu bir gerçektir ki, Zeki Müren dinine, geleneklerine, örf ve adetlerine son derece bağlı bir insandır. Elinden geldiği kadar fakirlere, hayır kurumlarına yardım eder, orucunu ihmal etmez, Ramazan'da çalışmaz...