BİR masanın etrafında toplanmış 7 kişiydik ve resim elemesi yapıyorduk. «Sinema Artisti Yarışmaları» nın en renksiz, en sıkıcı işidir bu.. Düşünün, önümüzde binlerce resim.. Yandan çekilmiş resimler, önden çekilmiş resimler, boy resimleri, büst resimleri, poz poz, çeşit çeşit resimler. Bir ara içimizden biri, eline aldığı bir resme bakınca gayri ihtiyari, «O, o, ol.» dedi. Hayret de ifade eder bu nida, beğeni de. Sesinin tonuna bakarsanız jüri üyesininki beğeni ifadesi taşıyordu. Aynı resim elden ele dolaştı, sonra resim kalabalığının arasında kayboldu... Günler geçti ve Tarık’la ilk defa SES Mecmuası idarehanesinde karşılaştık. Fotojenik miydi, değil miydi? Eğer insanın resimde tam kendi gibi çıkması fotojeni ise öyleydi. Sonra tecrübe filmini seyrettik. Oylama usulünü karara bağladık. SES Yazı İşleri Müdürü Erdoğan Sevgin 6 jüri üyesine «Birincilik için aday kimi gösteriyorsunuz?» diye sordu. İçimizden biri «Tarık Üregül,» dedi ve inanır mısınız o anda tam 7 kol birden havaya ...