Yazı vardır bir çırpıda yazılır, daktilonun başına oturmakla kalkmak bir olur. Yazı vardır insanı çekmez. iter Tuşlar biribiriyle yarışmak için beyninden işaret bekleyen parmakların altında ağırlaştıkça ağırlaşır, insanın canı tuşlara vurmak, bembeyaz kağıdın üzerine a'ları, b’Ieri, c'leri sıralamak isteme; Ama yazacaksınız, yazmalısınız, göreviniz bu sizin.. İşte yine madeni harfler bir saat dakikliği ile vurmuyor merdanedeki kağıda.. Nasıl vursun, bu tuşlar bir yaldızın en kritik günlerini yaşadığın: duyuracak hayranlanna; isminin başma yıldız sıfatını alan bir artistin yavaş yavaş kaymakta olduğunu bildirecek okuyanlara.. Bembeyaz kağıdın üzerinde alfebenin harfleri sıralanmıyor. Ama sıralanması lazım. Yazmalıyım. Görevim bu benim... BİR EMİNE ÖZATMACA VARDIR Galiba bu Türk sinemasına has bir kuraldır. Düne kadar çevresindekilerden başka hiç kimsenin tanımadığı bir insan artist olduktan, hele hele yıldız olduktan sonra, eski günlere pek dönmek istemez. Mine Mutlu ...