Bir süre önce, İstanbul banliyölerine giden minibüslerin teyplerinden yeni bir ses yükseliyordu... En çok dinlenen iki sesin - Orhan Gencebay ve Ferdi Tayfur - arasına bir yenisi eklenmişti... Minibüsçüler bu yeni sesi, kendi aralarında tartışıyorlardı: Kimi, «Allahıma diyorum, bu çocuk kısa zamanda şöhret olur, İyi mi!..» derken, kimi de, «Ferdi'yi (Ferdi Tayfur) bizim semtte meşhur eden, benim minibüstür arkadaş. Biz yalnız direksiyondan değil, müzikten de anlarız. Bu çocuk da yakında meşhur olacaktır vesselam» diyordu. İstanbul banliyölerinde patlayan bu ses, kısa süre içinde her yerde yankılanmaya başladı. Gökhan Güney adı ile birlikte «Garibin Çilesi Ölünce Biter» adlı şarkısı da dillerden düşmüyordu artık. Ardından bu sevilen şarkının adını taşıyan bir de film yapınca, Gökhan Güney adı, Beyoğlu sinemalarının afişlerini süslemeye başladı. Plakçılar da, sinemacılar da aynı sözü söylüyordu: «Bu çocuk yetenekli...» Adana'nın Reyhanlı kazasından İstanbul’a göç...