Tozlu Magazin

ŞANSSIZLIKLARIN ve acı olayların birbiri peşisıra gelmesi karşısında, kişileri avutmak için de olsa, söylenecek, yazılacak pek az iyi şey kalıyor... İnsanlar, ummadıkları anda, hiç düşünmedikleri ve istemedikleri kötü sonuçlarla karşı karşıya kalabiliyorlar... İşte Sevda Karaca da, bir değil, birçok acıyla karşı karşıya. Sanatçı, yaşamının akışını olumsuz yönde değiştiren «acı sonuların hangisine daha çok üzüleceğini bile şaşırmış. Daha düne kadar, Sevda Karaca ile nişanlısı Abdi Ülgen çifti, mesut bir tablo oluşturuyordu. Birbirleriyle başbaşa olmaktan duydukları sevinç ve mutlulukları, kahkahalarında yansıyordu. Ne zaman evlenecekleri sorulduğunda da Sevda Karaca, «Abdi askere gitsin gelsin, ondan sonra inşallah!» diyordu.. Bu olayın üzerinden aylar geçti... Abdi Ülgen vatan borcunu yerine getirmek için asker ocağına gitti. Bu arada Sevda Karaca'nın sinirleri bozuldu ve hastalandı. Sanatçının sağlığının bozulması aldığı ilk darbe oluyordu... Çok kısa bir süre sonra da...

SEVDA KARACA gözyaşları içinde çırpınıyordu... Ağzından dökülen sözler hep aynıydı, «Ahh canım annem!..» Yakın dostları, sanatçı arkadaşları onu teselli edemiyordu. Acısı höyüktü Sevda Karaca’nın. Annesini hiç beklenmedik bir anda kaybetmişti... İnanmıyordu, inanamıyordu.. Daha on gün önce oturup dertleşmiştik. Güldük, konuştuk. Bir gün önce de, ona kendi ellerimle yemek yedirmiştim» diyordu Sevda Karaca. Üzüntüsü büyüktü. Hıçkırarak konuşuyordu: «Ölüm ondan o kadar uzaktı ki... Şekeri vardı, tansiyonu ikide bir yükseliyordu, midesi de rahatsızdı, ama hayata öyle bağlıydı ki... O gece yatağa girerken, 'Sevda, ben ölmem ama, eğer bir gün ecel beni de bulursa, arkamdan fazla gözyaşı dökme kızım' demişti. Gülmüştüm... Ertesi gün anneciğimi uyandırmak için yanına gittiğim zaman, o gelmez dediği ecel, çoktan onu bu dünyadan ayırmıştı. Bayılmıştım... Kendime geldiğim zaman, dostlarım, arkadaşlarım gerekeni yapmışlardı zaten...» Necla Karaca’nın en büyük isteği, torunlarını ...