Ana içeriğe atla

Tijen Par Ameliyat Geçirdi

- «Derdimin bu kadar ciddi olduğunu bilmiyordum. Bir gün şiddetli bir kriz geçirdim. Prof. Ertuğrul Yenen'e muayene oldum. 'Kronik apandisit' teşhisini koydu ve bir an önce ameliyat olmam gerektiğini söyledi. Bu, benim de işime geldi. Çünkü, eylülde tiyatro provaları başlıyordu. Bir gecikme bana çok şeyler kaybettirebilirdi... Onun için hemen kliniğe yattım ve ameliyat oldum...»
Nişantaşı'ndaki «Pakize Tarzı Kliniği» nin ikinci kattaki 36 numaralı odasındayız. Üç gün önce tehlikeli bir apandisit ameliyatı geçiren Tijen Par'la konuşuyoruz.
- «Hemen mi dediniz?» diye sorduk.
Gerçekten «hemen» ameliyat olmuş. Okuyucularımızın gayet iyi hatırlayacakları gibi Tijen Par, kararsızlığı ve ailesine dair haberlerin yazılmasından hoşlanmamasıyla ün yapmış bir yıldızdır. Can korkuşu belası da olsa, hemen ameliyat masasına yatması, onun müzmin kararsızlığından vaz geçme yolunda olduğunu göstermesi bakımından enteresandır. Yalnız, diğer huyundan, yani kendisi ile ilgili öze! haberlerin yazılmasından hoşlanmamasında ise hiç bir değişiklik yok. Konuşurken bir ara:
- «Ziyaretinize kimler geldi?» diye sorunca sadece «Yakın arkadaşlarım» diye cevap verdi ve bu konuda daha fazla konuşmaktan kaçındı. Oysa, kliniğe gelirken yolda Aytaç Yörükarslan'ı görmüştük ve Tijen Par ile Aytaç Yörükarslan arasındaki münasebetin «yakın arkadaş» lığın hududunu çoktan aştığını bilmeyen kalmamıştı.
Tijen Par'ın tansiyonunu ölçmek için odaya giren hemşire hanımdan ameliyatın ne derece güç olduğunu öğrendik. Ameliyat tam 1 saat sürmüş. Normal apandisit ameliyatlarında bu sürenin 15-20 dakika olduğunu söylersek Tijen'in ne büyük bir tehlike atlatmış olduğu kendiliğinden ortaya çıkar.
- «Biraz önce acele ameliyat masasına yatışınıza sebep olarak eylülde tiyatro provalarının başladığını söylemiştiniz, hangi tiyatroya giriyorsunuz?» diye sorduk. İstanbul Şehir Tiyatrosu'yle anlaşmış. Sanat hayatına Ankara Devlet Tiyatrosu'nda başlayıp İstanbul'da bir özel tiyatroyla devam eden Tijen Par araya iki yıllık bir filim çalışması koyduktan sonra bu yıl tekrar tiyatroya dönüyor. Fakat laf arasında, sinemayı temelli bırakmadığını da bize «çıtlattı».
«Pakize Tarzi Kliniği» nin güzel bir adeti vardı: Kliniğe yatan hastalara beyaz renkte pike veriyorlardı. Fakat «hasta», bebek bekleyen bir hanımsa, iş değişiyordu. Pembe çiçekli pikeler kız, mavi çiçekliler de erkek çocuk doğuranlara veriliyordu. Bir ara gözümüz Tijen Par'ın örtündüğü pikeye takıldı. Pike, pembe çiçekliydi. Sebebine gelince: Tijen böyle istemişti.
Kendisine şifalar dileyip ayrılmak üzere ayağa kalktığımız zaman Tijen Par:
- «Sizlerden bir ricam var» dedi. «Gerek ailemden, gerek arkadaşlarımdan hastalananları ziyaret ederken birçok hastane ve klinik gördüm, içlerinde burası kadar muntazamını, hastalarına bu kadar iyi muamele edenini görmedim. Sizden SES'te bu hususu da yazmanızı rica edeceğim» dedi.

Biz de söz verdik ve sözümüzü tuttuk: Tijen Par'ın «pikesinin rengini» de unutmadık...(diğer haberler için aşağıdaki linke tıklayın)

Etiketler

Etiketler:
Yer: İstanbul, Türkiye

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kartal Tibet'le Bıyık Üzerine

Bıyık deyip geçmeyin hemen... Burnun hemen dibinde başlayıp üst dudağa paralel siyah bir çizgi çizen «bıyık» dediğimiz nesne cins cinstir, çeşit çeşittir. Kaytan bıyık vardır, pala bıyık vardır, badem bıyık vardır, pos bıyık vardır, douglas bıyık vardır, hatta pis bıyık bile vardır. Anlayacağınız hanımların biçim biçim, renk renk, çeşit çeşit saçları ve dahi saç modelleri varsa, biz erkeklerin de «bıyık» avantajı var. Üstelik bizimki öyle berberdi, kuafördü gibi beklemeli, masraflı değil. Bir makas, küçük bir ayna bıyığınıza istediğiniz biçimi vermek için yeter de artar bile! Şimdi, durup dururken bu bıyık meselesinden söz açışımız elbette sebepsiz değil. Biraz ilerimizde filim çevriliyor. O sahnenin çekimi biter bitmez Kartal Tibet yanımıza gelecek ve onunla «bıyıktan» bahsetmeye başlayacağız. Zihni temrin bizimkisi yani... Evet, sahne bitiyor, Kartal Tibet rejisörden izin alıp yanımıza doğru yürümeye başlıyor. Geldi... oturuyor... KARTAL TİBET VE BIYIK Kartal Tibet’te «bıy...
Yorum Gönder
Devamı

Turgut Özatay Evlendi

1964 yılını 1965'e bağlayan günlerdeyiz... İstanbul rıhtımına güzel bir Italyan gemisi yanaştı: «San Marco»... Gemiden çıkan turistler Istanbul'ın tarihi anıtlarını, tabiat güzellikleri görmek istiyorlar. Geminin merdivenlerinden iki İtalyan kızı iniyor. Tam o sırada Türk sinema dünyasının ünlü karakter oyuncusu Turgut Özatay da orada bir arkadaşını ziyarete gelmiş. Kızlardan İngilizce bileni Turgut'a, «Ayasofya'ya ne taraftan gidebiliriz?» dîye sordu. Turgut da bu iki turist kıza, «İsterseniz otomobilimle sizi oraya götürebilirim,» cevabını verdi. Biraz sonra üç kişi Ayasofya'nın 1500 yıllık kubbesi altında geziyordu. Genç kızlardan Cinzia Morigi adında olanı Fransızca biliyordu ve Urbino üniversitesinde felsefe doktorası yapıyordu. Cinzia, İtalya'ya gittikten sonra, pek beğendiği Turgut Özatay'a bir teşekkür mektubu yazdı. Turgut bu mektubu arkadaşı Vladimir Krasovsky'ye tercüme ettirdi. Mektuplaşma aylarca, hatta yıllarca devam etti. 1965 geçmi...
Yorum Gönder
Devamı

Fatma Girik'in Çıplaklıktaki Cömertliği

Dünyanın birçok yerinde olduğu gibi sinemaya da muhtelif yollardan gelinir; gelenlerin çoğu şöhret olup bol paraya kavuşma hayalini içlerinde bir virüs olarak taşıyarak silinip kaybolurlar, bir kısmı daha ilk edimini attığında önündeki bütün kapıları ardına kadar açık bulup zahmetsizce merdivenleri tırmanır; kimi dert çeker, çile çeker ama, direnir, şansını bekar. Şans günün birinde ona gülünce her şey birden ışıldar, şan, şöhret, para, hayranlar onun olur... Fatma Girik’i hangi sınıfa sokabilirsiniz. Bize kalırsa bu klasik sınıflamanın dışındadır Yeşilçam’ın mavi gözlü, açık sözlü Fato’su... Dışındadır, çünkü o şöhret olmak için çile çekmemiştir. Evet, sinemaya figüranlıkla başlamış, «Günahkar Baba» da, «Beş Hasta Var» da figüranlık yapmıştır, ama birden başrole fırlamış ve bir daha oradan aşağıya inmemiştir. Ama ne var, biliyor musunuz? Fatma Girik 'in asıl çilesi o zaman başlamıştır. Yeşilçam'da kadın yıldız öpüşmez, soyunmaz, makyajsız kamera karşısına geçmez, İstanb...
Yorum Gönder
Devamı

Ajda Pekkan Konuşuyor

Kimisine göre Eurovision yenilgisinin getirdiği bunalımdan kimisine göre aşk ilişkilerindeki çıkmazdan büyük bir bunalıma itilmişti. Kimseyle görüşmek istemiyor, giderek kilo veriyor, gülmeyen yüzü, kuşkulu bakışlarıyla çok zaman bilinçsiz ve yanlış davranışlarda bulunuyordu. Bu sıkıntılı dönemini atiatamayacağım anlayınca her şeyi bırakıp kaçmak istedi. Günün birinde uçağa atladığı gibi Türkiye'den uçup gitti... Bazıları Londra'da olduğunu söylüyordu Ajda'nın... Ama kesin olarak kimsenin bildiği bir şey yoktu. Bir hafta Paris'te görülüyor, sonra Cenevre'de veya Zürih'de olduğundan söz ediliyordu. Beili ki, sıkıntısı, problemleri ülkesini terketmekle geçmemişti. Yerinde duramıyor, bir şeyler arıyor, aradığını bulamıyordu... İşte o günlerde ansızın bir akşam saatinde SES'e telefon etmişti Ajda... «Unutmak ve unutturmak istiyorum. Bıktım, usandım... En az altı ay gelmeyeceğim Türkiye'ye... Müziği seviyorum. 17 yıllık çocuğum benim. Kuşkusuz müzikten...
Yorum Gönder
Devamı

Orhan Gencebay'ın Spor Tutkusu

Spor adaleyi güçlendirmekle kalmaz, aynı zamanda beynin bütün fonksiyonlarını da güçlendirir, dolayısı ile iradeyi ve mantığı sağlamlaştırır.» Orhan Gencebay birbirinden ağır halterleri kaldırır, bisiklette pedal çevirip ter atarken, bir yandan da bunları söylüyordu. Sanatçının periyodik spor çalışmasını yaptığı aletli jimnastik salonunda bir yandan resim çekiyor, bir yandan da spor üzerine söyleşiyorduk. Orhan Gencebay, pek çok sinema sanatçısında bile olmayan atletik bir yapıya ve fiziğe sahipti ve bunu sürekli spor yapmaya borçlu olduğunu söylüyordu. Sanatçı sporla çocukluk yıllarından bu yana devam edegelen ilişkisini şöyle anlattı: «Samsun'da ortaokul ve lise sıralarında 5-6 yıl aralıksız vücut estetiği ve güreş çalıştım. Kondisyonum çok iyiydi. O yıllarda biraz da Jiu-Jitsu çalıştım ama, o zamanlar Uzakdoğu sporları ülkemizde henüz çok yeni idi. Bu yüzden o yönde pek fazla gelişemedim. Her zaman çok yürür ve çok koşardım. Bu, sadece bana özge bir davranış değildi....
Yorum Gönder
Devamı