Türkan Şoray'ı Astılar

Dünyanın birçok ülkesinde en azılı katillere bile müebbet hapis verilir ve idam cezaları kaldırılırken yerli filimcilikte yeni bir moda başladı: idam sahnelerini filimlerin içine koymak... Artık yılda 250'yi bulan yerli filimlerin çoğunda bir ölüm, öldürme veya idam muhakkak vardır. Senaristler, rejisörler sanki sadist birer hastaymışlar gibi gerekli, gereksiz «ölümlü sahne» yi, ne yapıp edip filmin münasebetti veya münasebetse bir yerine muhakkak yerleştiriyorlar.

Avrupa ve dünya sinemasında da 40 - 50 yıldan beri çevrilen filimlerin, hele tarihi bir olayı anlatmak isteyenlerinde, idam sahneleri gördük. Kimi elektrikli sandalye, kimi giyotin, kimi de yağlı ipe gidiyordu. Ama, hepsi gerçek bir olayı konu olarak alıyordu. Muhayyel bir hikayeyi ele alan filimlerde ise, mahkum sehpaya, kurşuna dizilmeye veya giyotine giderken filim de biter. Bizde son yıllarda, sansürün de gevşemesiyle birlikte, ölüm sahnelerinin her çeşidi filimlerimizin vaz geçilmez unsuru oldu. İdam ile öldüremediğimiz kişileri tabanca, bıçak, balta, ok, çakı, demir, odun ile öldürtüyoruz. Bir rejisöre bir prodüktör geçenlerde şöyle diyordu:

- «Kadının göğsüne, katil, bıçağı batırsın. Fışkıran kanlar kameranın objektifine sıçrasın!»...

Bir başka filim çalışmasında ise, sadist duygulan tahrik ve tatmin gayesiyle, yüzü maskeli adamlar ufak Hintli baltalarıyle medeni şehirdeki kurbanlarını koyun gibi kesiyorlardı...

Son haftalar içinde yerli sinemada üç ünlü oyuncu, prodüktörlerin ve rejisörlerin isteği üzerine idam edildi: Yılmaz Güney, Türkan Şoray ve Erol Taş... Bunların üçü de, üç uzun ağaçtan kurulan idam sehpasında can verdi. Türkan geçen sene de gene bir filimde idam edilerek öldürüldüğüne göre, kısa aralıklarla iki defa ipe sürüklenmiş oluyor...

Bu yıl, gene aynı firmanın (Kemal Film) bir filminde, «Kelepçeli Melek» te Türkan yine idam edildi. Böylece Türkan Şoray, iki defa idam edilmekle, kadın yıldızların hepsinden fazla idam edilmiş oluyor. Kemal Film'in Perapalas arkasındaki platosuna gittiğimiz zaman stüdyonun dekoratörü Saim Nahit Bilge'yi, yardımcılarıyla birlikte bir «darağacı» hazırlarken gördük.

Biraz sonra, makyaj odasından Türkan çıkıp sete geldi. Elleri arkadan bağlıydı. Yanında bekçi, polis, savcı, imam vardı. Güya burası bir hapishane avlusuydu. Rejisör Mehmet Dinler idam entarisi giymiş Türkan'a:

- «Ayakların sallanırken de bir resim çekmek lazım... Ama onu buradaki bir set işçisine yaptırırım» dedi. Türkan:

- «İsterseniz ben de ellerimle boğazımdaki ipi tutup birkaç saniye asılı kalabilirim» dedi. Türkân'ın sehpanın altına gelişi, iskemleye çıkışı ve boynuna ip geçirildikten sonra iskemlenin devrilip boşlukta kalışı (son hareket hareket hariç) çekilip bitirildi. Set işçisine Türkan'ın giydiği idam gömleği giydirildi. Yakın planda ayakları çekilirken Türkan geldi ve seyircilerin «Türkan diye seyredeceği» figürana kameranın vizöründen baktı. Yani kendi idamını seyretti. Türkan Şoray'ın bu tehlikeli plan için ipte sallanmasına lüzum kalmadığına rejisör Mehmet Dinler karar verdi. Biz de seyredenlerin sinirlerini bozan bu acıklı sahneyi bırakıp kendimizi sokağa dar attık.

Yılmaz Güney ise «Kozanoğlu» filminde, tarihi gerçeklere uyması için idam edilmişti. Bu gerekli bir idam sahnesiydi. Rejisör Atıf Yılmaz ile Yılmaz Güney büyük bir iddia ile yaptıkları filimden yüzlerinin akıyle çıktılar. Rejisör, modern, konusu masa başında uydurulmuş bir filim olmadığı için, «Kozanoğlu» filminde sadistçe duygular uyandırmamak için, idamın yalnız başlangıcına filimde yer vermişti.

Son idam Erol Taş'ın başından geçti. Yönetmen Yavuz Yalınkılıç, Büyükdere'de, Bahçeköy'de kurduğu derme çatma bir idam sehpasında «Katırcı Yani Efe» rolünü yapan Erol Taş'ı cellat Kara Ali'ye astırdı. Bu da tarihte geçmiş, gerçek bir olayın hikayesidir. Ama filmin gerçeklere ne derece uyduğu gösterildikten sonra anlaşılacaktır.

Seyirci çekmek için, filimlerinde insanları mezbahadaki koyunlar gibi boğazlatan rejisörler bari başka ölüm çeşitleri icat etseler de yerli filim seyircisini bu soğuk, çirkin «darağaçları» ndan kurtarsalar...(diğer haberler için aşağıdaki linke tıklayın)

https://www.tozlumagazin.net

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Fatma Girik'in Çıplaklıktaki Cömertliği

Dünyanın birçok yerinde olduğu gibi sinemaya da muhtelif yollardan gelinir; gelenlerin çoğu şöhret olup bol paraya kavuşma hayalini içlerinde bir virüs olarak taşıyarak silinip kaybolurlar, bir kısmı daha ilk edimini attığında önündeki bütün kapıları ardına kadar açık bulup zahmetsizce merdivenleri tırmanır; kimi dert çeker, çile çeker ama, direnir, şansını bekar. Şans günün birinde ona gülünce her şey birden ışıldar, şan, şöhret, para, hayranlar onun olur... Fatma Girik’i hangi sınıfa sokabilirsiniz. Bize kalırsa bu klasik sınıflamanın dışındadır Yeşilçam’ın mavi gözlü, açık sözlü Fato’su... Dışındadır, çünkü o şöhret olmak için çile çekmemiştir. Evet, sinemaya figüranlıkla başlamış, «Günahkar Baba» da, «Beş Hasta Var» da figüranlık yapmıştır, ama birden başrole fırlamış ve bir daha oradan aşağıya inmemiştir. Ama ne var, biliyor musunuz? Fatma Girik 'in asıl çilesi o zaman başlamıştır. Yeşilçam'da kadın yıldız öpüşmez, soyunmaz, makyajsız kamera karşısına geçmez, İstanb...

Devamı

Kartal Tibet'le Bıyık Üzerine

Bıyık deyip geçmeyin hemen... Burnun hemen dibinde başlayıp üst dudağa paralel siyah bir çizgi çizen «bıyık» dediğimiz nesne cins cinstir, çeşit çeşittir. Kaytan bıyık vardır, pala bıyık vardır, badem bıyık vardır, pos bıyık vardır, douglas bıyık vardır, hatta pis bıyık bile vardır. Anlayacağınız hanımların biçim biçim, renk renk, çeşit çeşit saçları ve dahi saç modelleri varsa, biz erkeklerin de «bıyık» avantajı var. Üstelik bizimki öyle berberdi, kuafördü gibi beklemeli, masraflı değil. Bir makas, küçük bir ayna bıyığınıza istediğiniz biçimi vermek için yeter de artar bile! Şimdi, durup dururken bu bıyık meselesinden söz açışımız elbette sebepsiz değil. Biraz ilerimizde filim çevriliyor. O sahnenin çekimi biter bitmez Kartal Tibet yanımıza gelecek ve onunla «bıyıktan» bahsetmeye başlayacağız. Zihni temrin bizimkisi yani... Evet, sahne bitiyor, Kartal Tibet rejisörden izin alıp yanımıza doğru yürümeye başlıyor. Geldi... oturuyor... KARTAL TİBET VE BIYIK Kartal Tibet’te «bıy...

Devamı

Turgut Özatay Evlendi

1964 yılını 1965'e bağlayan günlerdeyiz... İstanbul rıhtımına güzel bir Italyan gemisi yanaştı: «San Marco»... Gemiden çıkan turistler Istanbul'ın tarihi anıtlarını, tabiat güzellikleri görmek istiyorlar. Geminin merdivenlerinden iki İtalyan kızı iniyor. Tam o sırada Türk sinema dünyasının ünlü karakter oyuncusu Turgut Özatay da orada bir arkadaşını ziyarete gelmiş. Kızlardan İngilizce bileni Turgut'a, «Ayasofya'ya ne taraftan gidebiliriz?» dîye sordu. Turgut da bu iki turist kıza, «İsterseniz otomobilimle sizi oraya götürebilirim,» cevabını verdi. Biraz sonra üç kişi Ayasofya'nın 1500 yıllık kubbesi altında geziyordu. Genç kızlardan Cinzia Morigi adında olanı Fransızca biliyordu ve Urbino üniversitesinde felsefe doktorası yapıyordu. Cinzia, İtalya'ya gittikten sonra, pek beğendiği Turgut Özatay'a bir teşekkür mektubu yazdı. Turgut bu mektubu arkadaşı Vladimir Krasovsky'ye tercüme ettirdi. Mektuplaşma aylarca, hatta yıllarca devam etti. 1965 geçmi...

Devamı

Hülya Avşar Dostluğu Anlattı

Nükhet kalabalık sinema salonundan çıkarken iki saattir kapalı bir yerde kalmanın sıkıntısını hissetti içinde. Ama sonra güzel bir film seyretmenin mutluluğu her şeyi aldı götürdü. Dışarıda hafiften yağmur yağıyordu. Kıştan kalan bir gün bu bahar havasını alıp götürmüş, yerini serin, yağmurlu, kapalı bir güne bırakmıştı. Caddenin kalabalığına, otomobillerin oradan oraya koşuşturmalarına baktı. İçinde milyonlarca insanı barındıran bir şehirde yaşamdan bir kesit diye düşündü. Sonra düşünceleri o insanların üzerinde yoğunlaştı... Sevgiyle baktı herbirinin yüzüne ayrı ayrı. Yaşam, insanlar, içinde bulunduğu ortam, her şey güzeldi aslında. Ama bu bir bakış açısı değil miydi? İnsan nasıl bakarsa öyle görmez miydi çevresini, öyle algılamaz mıydı çevresindeki olayları? Başını kaydırdı, gökyüzüne baktı. Serin yağmur damlaları yüzüne damladı, üşüdü, başını eğdi. Sonra bu hareketi caddenin tam ortasında yaptığını farketti. Kendi kendine güldü. Önündeki yol uzundu. Hızlanan yağmurla bi...

Devamı

Orhan Gencebay'ın Spor Tutkusu

Spor adaleyi güçlendirmekle kalmaz, aynı zamanda beynin bütün fonksiyonlarını da güçlendirir, dolayısı ile iradeyi ve mantığı sağlamlaştırır.» Orhan Gencebay birbirinden ağır halterleri kaldırır, bisiklette pedal çevirip ter atarken, bir yandan da bunları söylüyordu. Sanatçının periyodik spor çalışmasını yaptığı aletli jimnastik salonunda bir yandan resim çekiyor, bir yandan da spor üzerine söyleşiyorduk. Orhan Gencebay, pek çok sinema sanatçısında bile olmayan atletik bir yapıya ve fiziğe sahipti ve bunu sürekli spor yapmaya borçlu olduğunu söylüyordu. Sanatçı sporla çocukluk yıllarından bu yana devam edegelen ilişkisini şöyle anlattı: «Samsun'da ortaokul ve lise sıralarında 5-6 yıl aralıksız vücut estetiği ve güreş çalıştım. Kondisyonum çok iyiydi. O yıllarda biraz da Jiu-Jitsu çalıştım ama, o zamanlar Uzakdoğu sporları ülkemizde henüz çok yeni idi. Bu yüzden o yönde pek fazla gelişemedim. Her zaman çok yürür ve çok koşardım. Bu, sadece bana özge bir davranış değildi....

Devamı

Tozlu Magazin

Bu Blogda Ara