Ana içeriğe atla

Hülya Koçyiğit'in Bikini Düşmanlığı

Koçyiğit'lerin evine uğramıştık. Onları çanta yerleştirirken bulunca kendi kendimize «Her halde filim çalışmasına gidiyorlar» diye düşündük. Meğer Kalamış'ta oturan bir aile dostlan o gün üç kardeşi «kotra gezintisine» çağırmış. Hararetli hazırlık bunun içinmiş. Bizi de davet ettiler.
Hülya ile Nilüfer iç odaya geçip mayo giydiler. Nilüferim bikinisine karşılık Hülya her zamanki gibi gene klasik mayosunu giymişti. Niçin bikini giymediğini sorunca:
- «Böyle daha rahat ediyorum» diye geçirdi. Sonra: «Bikini, küçük kızlar için iyi... Tıpkı mini - etek gibi... Ben sevmiyorum bikiniyi...» dedi.
Hep birlikte deniz kıyısına indik. «Aganta» isimli büyük kotra bizi bekliyordu. «Aganta» ya biner binmez Koçyiğit kardeşlerin de soru yağmuru başladı. Dümen koluna «yeke», büyük yelkeni idare eden ipe «flok iskotası», küçük yelkeni idare edenine «randa iskotası», ortadaki büyük direğe de «seren» denildiğini öğrendikleri zaman, bu kadar bilgiyi kafi görmüş olacaklar ki, kotra idare etmek sevdasma kapıldılar. Biri dümene geçti, diğer ikisi iplere yapıştılar.
Havanın da gayet sakin oluşundan faydalanarak bu şekilde biraz gittik. Büyükçe bir
yelkenliyi idare eden biri bizim kotraya yaklaştı ve:
- «Aganta» diyerek ip attı. Bizimkiler, onun kotranın admı söylediğini zannedip:
- «Evet, kotramızın adı Aganta» dediler.
Bu cevaba bizden başka herkes katıla katıla gülmüştü.
Meğer açık denizde biri yanaşarak ip atar ve «aganta» derse, attığı ipi «basit» bir düğümle münasip bir yere bağlamak lazımmış. «Acemi kaptanlar» ne bilsin?
Kalamış - Moda arasında epeyi volta attıktan sonra Deniz Kulübüne ait ve raft dedikleri iki katlı, yüzer eve yanaştık. Foto muhabiri burada da resim çekmek isteyince üst kata çıktık. Resimler çekilirken şivesinden Karadenizli olduğu anlaşılan biri:
- «N'oluyor purada?» diye söylenerek yanımıza geldi. Fotoğraf makinesinin karşısında poz veren Hülya ile Nilüfer Koçyiğit'i görünce o sert adam birden yumuşadı:
- «Punlar memleketun kraliçeleru da!... İstediğunuz gibi resim çekin uşaklar!...» dedi.
Teşekkül ettik. Dönüşte Kalamış’taki gazinoda birer «yorgunluk çayı» içildi. Gazinodan ayrılırken para kabul etmediler
- «Sizin, gazinomuzda oturmanız bize şeref verir. Bu defalık misafirimiz olmayı kabul etmenizi rica ederiz!» dediler.
«Koçyiğit'lerin kotra sefası» bu şekilde bitmiş oluyordu. Dönerken günün esprisini foto muhabiri arkadaş yaptı.

- «Nasıl olsa sizden para almıyorlar. Bundan sonra ay sonlarında benim misafirim olun. Hem de istediğiniz lokantada...»...(diğer haberler için aşağıdaki linke tıklayın)

Etiketler

Etiketler:
Yer: İstanbul, Türkiye

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kartal Tibet'le Bıyık Üzerine

Bıyık deyip geçmeyin hemen... Burnun hemen dibinde başlayıp üst dudağa paralel siyah bir çizgi çizen «bıyık» dediğimiz nesne cins cinstir, çeşit çeşittir. Kaytan bıyık vardır, pala bıyık vardır, badem bıyık vardır, pos bıyık vardır, douglas bıyık vardır, hatta pis bıyık bile vardır. Anlayacağınız hanımların biçim biçim, renk renk, çeşit çeşit saçları ve dahi saç modelleri varsa, biz erkeklerin de «bıyık» avantajı var. Üstelik bizimki öyle berberdi, kuafördü gibi beklemeli, masraflı değil. Bir makas, küçük bir ayna bıyığınıza istediğiniz biçimi vermek için yeter de artar bile! Şimdi, durup dururken bu bıyık meselesinden söz açışımız elbette sebepsiz değil. Biraz ilerimizde filim çevriliyor. O sahnenin çekimi biter bitmez Kartal Tibet yanımıza gelecek ve onunla «bıyıktan» bahsetmeye başlayacağız. Zihni temrin bizimkisi yani... Evet, sahne bitiyor, Kartal Tibet rejisörden izin alıp yanımıza doğru yürümeye başlıyor. Geldi... oturuyor... KARTAL TİBET VE BIYIK Kartal Tibet’te «bıy...
Yorum Gönder
Devamı

Turgut Özatay Evlendi

1964 yılını 1965'e bağlayan günlerdeyiz... İstanbul rıhtımına güzel bir Italyan gemisi yanaştı: «San Marco»... Gemiden çıkan turistler Istanbul'ın tarihi anıtlarını, tabiat güzellikleri görmek istiyorlar. Geminin merdivenlerinden iki İtalyan kızı iniyor. Tam o sırada Türk sinema dünyasının ünlü karakter oyuncusu Turgut Özatay da orada bir arkadaşını ziyarete gelmiş. Kızlardan İngilizce bileni Turgut'a, «Ayasofya'ya ne taraftan gidebiliriz?» dîye sordu. Turgut da bu iki turist kıza, «İsterseniz otomobilimle sizi oraya götürebilirim,» cevabını verdi. Biraz sonra üç kişi Ayasofya'nın 1500 yıllık kubbesi altında geziyordu. Genç kızlardan Cinzia Morigi adında olanı Fransızca biliyordu ve Urbino üniversitesinde felsefe doktorası yapıyordu. Cinzia, İtalya'ya gittikten sonra, pek beğendiği Turgut Özatay'a bir teşekkür mektubu yazdı. Turgut bu mektubu arkadaşı Vladimir Krasovsky'ye tercüme ettirdi. Mektuplaşma aylarca, hatta yıllarca devam etti. 1965 geçmi...
Yorum Gönder
Devamı

Fatma Girik'in Çıplaklıktaki Cömertliği

Dünyanın birçok yerinde olduğu gibi sinemaya da muhtelif yollardan gelinir; gelenlerin çoğu şöhret olup bol paraya kavuşma hayalini içlerinde bir virüs olarak taşıyarak silinip kaybolurlar, bir kısmı daha ilk edimini attığında önündeki bütün kapıları ardına kadar açık bulup zahmetsizce merdivenleri tırmanır; kimi dert çeker, çile çeker ama, direnir, şansını bekar. Şans günün birinde ona gülünce her şey birden ışıldar, şan, şöhret, para, hayranlar onun olur... Fatma Girik’i hangi sınıfa sokabilirsiniz. Bize kalırsa bu klasik sınıflamanın dışındadır Yeşilçam’ın mavi gözlü, açık sözlü Fato’su... Dışındadır, çünkü o şöhret olmak için çile çekmemiştir. Evet, sinemaya figüranlıkla başlamış, «Günahkar Baba» da, «Beş Hasta Var» da figüranlık yapmıştır, ama birden başrole fırlamış ve bir daha oradan aşağıya inmemiştir. Ama ne var, biliyor musunuz? Fatma Girik 'in asıl çilesi o zaman başlamıştır. Yeşilçam'da kadın yıldız öpüşmez, soyunmaz, makyajsız kamera karşısına geçmez, İstanb...
Yorum Gönder
Devamı

Ajda Pekkan Konuşuyor

Kimisine göre Eurovision yenilgisinin getirdiği bunalımdan kimisine göre aşk ilişkilerindeki çıkmazdan büyük bir bunalıma itilmişti. Kimseyle görüşmek istemiyor, giderek kilo veriyor, gülmeyen yüzü, kuşkulu bakışlarıyla çok zaman bilinçsiz ve yanlış davranışlarda bulunuyordu. Bu sıkıntılı dönemini atiatamayacağım anlayınca her şeyi bırakıp kaçmak istedi. Günün birinde uçağa atladığı gibi Türkiye'den uçup gitti... Bazıları Londra'da olduğunu söylüyordu Ajda'nın... Ama kesin olarak kimsenin bildiği bir şey yoktu. Bir hafta Paris'te görülüyor, sonra Cenevre'de veya Zürih'de olduğundan söz ediliyordu. Beili ki, sıkıntısı, problemleri ülkesini terketmekle geçmemişti. Yerinde duramıyor, bir şeyler arıyor, aradığını bulamıyordu... İşte o günlerde ansızın bir akşam saatinde SES'e telefon etmişti Ajda... «Unutmak ve unutturmak istiyorum. Bıktım, usandım... En az altı ay gelmeyeceğim Türkiye'ye... Müziği seviyorum. 17 yıllık çocuğum benim. Kuşkusuz müzikten...
Yorum Gönder
Devamı

Orhan Gencebay'ın Spor Tutkusu

Spor adaleyi güçlendirmekle kalmaz, aynı zamanda beynin bütün fonksiyonlarını da güçlendirir, dolayısı ile iradeyi ve mantığı sağlamlaştırır.» Orhan Gencebay birbirinden ağır halterleri kaldırır, bisiklette pedal çevirip ter atarken, bir yandan da bunları söylüyordu. Sanatçının periyodik spor çalışmasını yaptığı aletli jimnastik salonunda bir yandan resim çekiyor, bir yandan da spor üzerine söyleşiyorduk. Orhan Gencebay, pek çok sinema sanatçısında bile olmayan atletik bir yapıya ve fiziğe sahipti ve bunu sürekli spor yapmaya borçlu olduğunu söylüyordu. Sanatçı sporla çocukluk yıllarından bu yana devam edegelen ilişkisini şöyle anlattı: «Samsun'da ortaokul ve lise sıralarında 5-6 yıl aralıksız vücut estetiği ve güreş çalıştım. Kondisyonum çok iyiydi. O yıllarda biraz da Jiu-Jitsu çalıştım ama, o zamanlar Uzakdoğu sporları ülkemizde henüz çok yeni idi. Bu yüzden o yönde pek fazla gelişemedim. Her zaman çok yürür ve çok koşardım. Bu, sadece bana özge bir davranış değildi....
Yorum Gönder
Devamı