Ana içeriğe atla

İstanbul'da Bir Ankaralı Yaşar Özel

Son bir yıl içinde İstanbul Radyosu'na kulak verenler, alışmadıkları bir sesin söylediği şarkıları zevkle dinliyor ve birbirlerine şu soruyu soruyorlar: «Bu sesin sahibi kim acaba?» Bu sorunun cevabını, sizleri fazlaca düşündürmeden biz verelim: Yaşar Özel... Evet, 1961'den bu yana Ankara Radyosu’nun aslarından olan Yaşar Özel tam bir yıldanberi İstanbul Radyosu’nda, İstanbul sahnelerinde adeta bir fırtına gibi esiyor, klasmanda başa güreşiyor ve herkese şu gerçeği kabul ettirmeye çalışıyor: «Önümüzdeki yıllar, Yaşar Özel yılları olacaktır.»
«Ömrümce adım adım» şarkısı ile radyo ve sahneden sonra plak piyasasında da kendini kabul ettiren Yaşar Özel ile Divan Oteli'nde konuşuyoruz. Biraz önce radyo programından geldiği için yorgun, ama yüzünde mutlu bir ifade var. Önce lügatlerin «biyografi» diye tanımladıkları hayat hikayesini anlatıyor:
- «1939 yılında Diyarbakır'da doğdum.» diyor. «Tapu ve Kadastro Okulu'nu bitirdim. Şimdi Anadolu'nun bilmem hangi köyünde dağları, bağları, bahçeleri ölçecektim ama, kaderin garip bir cilvesi olarak arkadaşlarımın ısrarları ve teşvikleriyle Ankara Radyosuna girdim, ses sanatçısı oldum. Evliyim, Mert adında, 4 yaşında bir oğlum var.»
Yaşar Özel, samimi bir insan. Biraz da utangaç. On yıllık sanatçı olmasına, her gece yüzlerce kişinin önünde şarkı söylemesine rağmen, Anadolu insanının garip utangaçlığı, çekingenliği içinde konuşuyor: «Eski eserler mi, yoksa yeni eserler mi; yani Selahattin Pınarların, Sadettin Kaynakların eserleri mi, yoksa bugünün bestekarlarının hangi kaynaktan çıkma olduğu belli olmayan eserleri mi?» diye soruyoruz Yaşar Özel'e. Hiç duraklamadan cevap veriyor:
- «Elbette eski eserler, eski bestekarlar. O eserlerde incelik, sonsuz bir duygu ve öz var. Bizim 4 asırlık musikimizin şaheserleri o besteler. Hiç bir zaman ölmediler ve ölmeyecekler. Gazinolardaki programlarımdan biliyorum, halk artık bu tip eserleri istiyor. Uydurma, ne idüğü belirsiz şarkıları dinlemekten bıktı.»
Yaşar Özel'e ikinci sorumuz aranjman konusunda oluyor: «Neden aranjman okumuyorsunuz?» diyoruz. Gülmeye başlıyor:
- «Ben, başka ülkelerden esinlenerek yapılmış, hiç bir esasa, köke dayanmayan eserlerin karşısındayım. Böyle parçaları dinlemek beni rahatsız ediyor. Eğer orijinal bir şarkı bulursam hafif Batı müziğinden eser okumaktan da çekinmem,» diyor.
Yaşar Özel bir an duruyor, sonra, «Ne Arap müziği, ne Hint müziği, ne de Rum müziği memleketimizin musikisine hiç bir şey kazandırmadı. Bilakis çok şeyler alıp götürdü. Bugünkü dejenerasyonun sebebi budur bence,» diye sözlerini bitiriyor...

Yaşar Özel Ankaralı olduğu ve uzun süre başkentte çalıştığı için «Ankara seyircisi mi, yoksa İstanbul seyircisi mi?» diye son bir sual daha soruyoruz. Yaşar Özel bir an düşünüyor, sonra bu sorumuza, «İstanbul seyircisi, Ankara seyircisinden daha hareketli, daha canlı,» diye cevap veriyor. «Bunun sebebi de İstanbul seyircisinin eskiden kalma alışkanlıkla musikiden daha iyi anlaması ve iyi değerlendirme yapabilmesi.»...(diğer haberler için aşağıdaki linke tıklayın)

Etiketler

Etiketler:
Yer: İstanbul, Türkiye

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kartal Tibet'le Bıyık Üzerine

Bıyık deyip geçmeyin hemen... Burnun hemen dibinde başlayıp üst dudağa paralel siyah bir çizgi çizen «bıyık» dediğimiz nesne cins cinstir, çeşit çeşittir. Kaytan bıyık vardır, pala bıyık vardır, badem bıyık vardır, pos bıyık vardır, douglas bıyık vardır, hatta pis bıyık bile vardır. Anlayacağınız hanımların biçim biçim, renk renk, çeşit çeşit saçları ve dahi saç modelleri varsa, biz erkeklerin de «bıyık» avantajı var. Üstelik bizimki öyle berberdi, kuafördü gibi beklemeli, masraflı değil. Bir makas, küçük bir ayna bıyığınıza istediğiniz biçimi vermek için yeter de artar bile! Şimdi, durup dururken bu bıyık meselesinden söz açışımız elbette sebepsiz değil. Biraz ilerimizde filim çevriliyor. O sahnenin çekimi biter bitmez Kartal Tibet yanımıza gelecek ve onunla «bıyıktan» bahsetmeye başlayacağız. Zihni temrin bizimkisi yani... Evet, sahne bitiyor, Kartal Tibet rejisörden izin alıp yanımıza doğru yürümeye başlıyor. Geldi... oturuyor... KARTAL TİBET VE BIYIK Kartal Tibet’te «bıy...
Yorum Gönder
Devamı

Turgut Özatay Evlendi

1964 yılını 1965'e bağlayan günlerdeyiz... İstanbul rıhtımına güzel bir Italyan gemisi yanaştı: «San Marco»... Gemiden çıkan turistler Istanbul'ın tarihi anıtlarını, tabiat güzellikleri görmek istiyorlar. Geminin merdivenlerinden iki İtalyan kızı iniyor. Tam o sırada Türk sinema dünyasının ünlü karakter oyuncusu Turgut Özatay da orada bir arkadaşını ziyarete gelmiş. Kızlardan İngilizce bileni Turgut'a, «Ayasofya'ya ne taraftan gidebiliriz?» dîye sordu. Turgut da bu iki turist kıza, «İsterseniz otomobilimle sizi oraya götürebilirim,» cevabını verdi. Biraz sonra üç kişi Ayasofya'nın 1500 yıllık kubbesi altında geziyordu. Genç kızlardan Cinzia Morigi adında olanı Fransızca biliyordu ve Urbino üniversitesinde felsefe doktorası yapıyordu. Cinzia, İtalya'ya gittikten sonra, pek beğendiği Turgut Özatay'a bir teşekkür mektubu yazdı. Turgut bu mektubu arkadaşı Vladimir Krasovsky'ye tercüme ettirdi. Mektuplaşma aylarca, hatta yıllarca devam etti. 1965 geçmi...
Yorum Gönder
Devamı

Fatma Girik'in Çıplaklıktaki Cömertliği

Dünyanın birçok yerinde olduğu gibi sinemaya da muhtelif yollardan gelinir; gelenlerin çoğu şöhret olup bol paraya kavuşma hayalini içlerinde bir virüs olarak taşıyarak silinip kaybolurlar, bir kısmı daha ilk edimini attığında önündeki bütün kapıları ardına kadar açık bulup zahmetsizce merdivenleri tırmanır; kimi dert çeker, çile çeker ama, direnir, şansını bekar. Şans günün birinde ona gülünce her şey birden ışıldar, şan, şöhret, para, hayranlar onun olur... Fatma Girik’i hangi sınıfa sokabilirsiniz. Bize kalırsa bu klasik sınıflamanın dışındadır Yeşilçam’ın mavi gözlü, açık sözlü Fato’su... Dışındadır, çünkü o şöhret olmak için çile çekmemiştir. Evet, sinemaya figüranlıkla başlamış, «Günahkar Baba» da, «Beş Hasta Var» da figüranlık yapmıştır, ama birden başrole fırlamış ve bir daha oradan aşağıya inmemiştir. Ama ne var, biliyor musunuz? Fatma Girik 'in asıl çilesi o zaman başlamıştır. Yeşilçam'da kadın yıldız öpüşmez, soyunmaz, makyajsız kamera karşısına geçmez, İstanb...
Yorum Gönder
Devamı

Ajda Pekkan Konuşuyor

Kimisine göre Eurovision yenilgisinin getirdiği bunalımdan kimisine göre aşk ilişkilerindeki çıkmazdan büyük bir bunalıma itilmişti. Kimseyle görüşmek istemiyor, giderek kilo veriyor, gülmeyen yüzü, kuşkulu bakışlarıyla çok zaman bilinçsiz ve yanlış davranışlarda bulunuyordu. Bu sıkıntılı dönemini atiatamayacağım anlayınca her şeyi bırakıp kaçmak istedi. Günün birinde uçağa atladığı gibi Türkiye'den uçup gitti... Bazıları Londra'da olduğunu söylüyordu Ajda'nın... Ama kesin olarak kimsenin bildiği bir şey yoktu. Bir hafta Paris'te görülüyor, sonra Cenevre'de veya Zürih'de olduğundan söz ediliyordu. Beili ki, sıkıntısı, problemleri ülkesini terketmekle geçmemişti. Yerinde duramıyor, bir şeyler arıyor, aradığını bulamıyordu... İşte o günlerde ansızın bir akşam saatinde SES'e telefon etmişti Ajda... «Unutmak ve unutturmak istiyorum. Bıktım, usandım... En az altı ay gelmeyeceğim Türkiye'ye... Müziği seviyorum. 17 yıllık çocuğum benim. Kuşkusuz müzikten...
Yorum Gönder
Devamı

Orhan Gencebay'ın Spor Tutkusu

Spor adaleyi güçlendirmekle kalmaz, aynı zamanda beynin bütün fonksiyonlarını da güçlendirir, dolayısı ile iradeyi ve mantığı sağlamlaştırır.» Orhan Gencebay birbirinden ağır halterleri kaldırır, bisiklette pedal çevirip ter atarken, bir yandan da bunları söylüyordu. Sanatçının periyodik spor çalışmasını yaptığı aletli jimnastik salonunda bir yandan resim çekiyor, bir yandan da spor üzerine söyleşiyorduk. Orhan Gencebay, pek çok sinema sanatçısında bile olmayan atletik bir yapıya ve fiziğe sahipti ve bunu sürekli spor yapmaya borçlu olduğunu söylüyordu. Sanatçı sporla çocukluk yıllarından bu yana devam edegelen ilişkisini şöyle anlattı: «Samsun'da ortaokul ve lise sıralarında 5-6 yıl aralıksız vücut estetiği ve güreş çalıştım. Kondisyonum çok iyiydi. O yıllarda biraz da Jiu-Jitsu çalıştım ama, o zamanlar Uzakdoğu sporları ülkemizde henüz çok yeni idi. Bu yüzden o yönde pek fazla gelişemedim. Her zaman çok yürür ve çok koşardım. Bu, sadece bana özge bir davranış değildi....
Yorum Gönder
Devamı