Ana içeriğe atla

Yılmaz Duru İsmi Tekrar Neonlarda

    - «11 yıldır uzağım sahneden. Bir zamanlar hayatımı bir çift bacağımla kazanırken, şimdi sinemadan ekmek yameğe çalışıyorum. Sinemada bir şeyler yaptığıma inanıyorum. Eğer ortaya iyi bir şeyler koymasam, bugün oyuncu - rejisör ve prodüktör olarak 13 ödülüm olur muydu? Ama ödüller karın doyurmuyor! Sinemada daha ileriye gidebilmem, yıllardan beri içimi kemiren projeleri gerçekleştirebilmem için büyük paraya ihtiyacım var. Bu parayı ise bana ancak sahne verebilir. Bunun için aylarca önce kararımı verdim. Sahneye çıkmalıydım.»
Yılmaz Duru ile konuşuyoruz. Kervansaraydayız. Yılmaz'ın üzerinde Anadolu motifleri ile işlenmiş bir elbise var. Prova yapıyor.
- «N'olur, sahneye çıkışımı okurlarımıza duyururken 'sahneye çıkan sinema yıldızlarına Yılmaz Duru da katıldı.' demeyin,» diyor. «Zira na ben sahnenin yabancısıyım, ne de sahne benim.»
Haklıydı Yılmaz Duru. Sinema yıldızı olmadan önce, sahne yıldızıydı o. Sahneye ilk defa 1950 yılında, Ses Tiyatrosu'nda (bugünkü Dormen Tiyatrosu) Eşref Kolçak ile birlikte çıkmış, beraberce dans etmişler, şarkı söylemişlerdi. Sonra İstanbul’un çeşitli lokallerinde dansör ve şarkıcı olarak alkışladık Yılmaz Duru’yu. 1954’te ilk filmini çevirdi. Fakat «İki Ateş Arasında» adlı bu ilk filim, onun sinemada sivrilmesine kafi gelmedi. Bir süre direndi, sonra kalktı, Amerika'ya gitti.
Yılmaz sözlerine. «Sahnede de büyük başarı kazanacağıma inanıyorum,» diye devam etti. Pistten az önce inmişti. Ter içindeydi. «Ben bazı meslektaşlarım gibi sadece elime mikrofonu alıp şarkı söylemeyeceğim. Dans edeceğim. Arkamda dans edecekler, ben söyleyeceğim. Yani bir nevi revü kurtcağım. Bu işi iyi bilirim ben. 1957- 1960'da Amerika'da hayatımı böyle kazan dım. Aylardır aranjör Norayr Demirci ile çalışıyorum. 25 şarkılık bir repertuvarım oldu. Sahne için tam 20 kıyafet diktirdim. Hepsi birbirinden güzel, biribirinden cazip.»
Bu satırları okurken «Yılmaz Duru ne zaman, nerede sahneye çıkacak.» dediğinizi duyar gibiyiz. Biz de merak ettik ve sorduk, işte Yılmaz'ın söyledikleri:
- «Maksim'le anlaşmıştım. Fakat Maksim Devlet Operasına verilince anlaşma bozuldu. Muhtemelen nisan veya mayıs aylarında sahnede olacağımı tahmin ediyorum.»

Yazımızı bitirmeden önce size Yılmaz Duru ile ilgili bir haber daha verelim: Yılmaz, bir taraftan sahne için hazırlıklarına devam ederken, diğer taraftan da plak dolduracak. İlk plağı «Malabadi Köprüsü» ve «Bir Güzelin Koynunda» olacak...(diğer haberler için aşağıdaki linke tıklayın)

Etiketler

Etiketler:
Yer: İstanbul, Türkiye

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kartal Tibet'le Bıyık Üzerine

Bıyık deyip geçmeyin hemen... Burnun hemen dibinde başlayıp üst dudağa paralel siyah bir çizgi çizen «bıyık» dediğimiz nesne cins cinstir, çeşit çeşittir. Kaytan bıyık vardır, pala bıyık vardır, badem bıyık vardır, pos bıyık vardır, douglas bıyık vardır, hatta pis bıyık bile vardır. Anlayacağınız hanımların biçim biçim, renk renk, çeşit çeşit saçları ve dahi saç modelleri varsa, biz erkeklerin de «bıyık» avantajı var. Üstelik bizimki öyle berberdi, kuafördü gibi beklemeli, masraflı değil. Bir makas, küçük bir ayna bıyığınıza istediğiniz biçimi vermek için yeter de artar bile! Şimdi, durup dururken bu bıyık meselesinden söz açışımız elbette sebepsiz değil. Biraz ilerimizde filim çevriliyor. O sahnenin çekimi biter bitmez Kartal Tibet yanımıza gelecek ve onunla «bıyıktan» bahsetmeye başlayacağız. Zihni temrin bizimkisi yani... Evet, sahne bitiyor, Kartal Tibet rejisörden izin alıp yanımıza doğru yürümeye başlıyor. Geldi... oturuyor... KARTAL TİBET VE BIYIK Kartal Tibet’te «bıy...
Yorum Gönder
Devamı

Fatma Girik'in Çıplaklıktaki Cömertliği

Dünyanın birçok yerinde olduğu gibi sinemaya da muhtelif yollardan gelinir; gelenlerin çoğu şöhret olup bol paraya kavuşma hayalini içlerinde bir virüs olarak taşıyarak silinip kaybolurlar, bir kısmı daha ilk edimini attığında önündeki bütün kapıları ardına kadar açık bulup zahmetsizce merdivenleri tırmanır; kimi dert çeker, çile çeker ama, direnir, şansını bekar. Şans günün birinde ona gülünce her şey birden ışıldar, şan, şöhret, para, hayranlar onun olur... Fatma Girik’i hangi sınıfa sokabilirsiniz. Bize kalırsa bu klasik sınıflamanın dışındadır Yeşilçam’ın mavi gözlü, açık sözlü Fato’su... Dışındadır, çünkü o şöhret olmak için çile çekmemiştir. Evet, sinemaya figüranlıkla başlamış, «Günahkar Baba» da, «Beş Hasta Var» da figüranlık yapmıştır, ama birden başrole fırlamış ve bir daha oradan aşağıya inmemiştir. Ama ne var, biliyor musunuz? Fatma Girik 'in asıl çilesi o zaman başlamıştır. Yeşilçam'da kadın yıldız öpüşmez, soyunmaz, makyajsız kamera karşısına geçmez, İstanb...
Yorum Gönder
Devamı

Turgut Özatay Evlendi

1964 yılını 1965'e bağlayan günlerdeyiz... İstanbul rıhtımına güzel bir Italyan gemisi yanaştı: «San Marco»... Gemiden çıkan turistler Istanbul'ın tarihi anıtlarını, tabiat güzellikleri görmek istiyorlar. Geminin merdivenlerinden iki İtalyan kızı iniyor. Tam o sırada Türk sinema dünyasının ünlü karakter oyuncusu Turgut Özatay da orada bir arkadaşını ziyarete gelmiş. Kızlardan İngilizce bileni Turgut'a, «Ayasofya'ya ne taraftan gidebiliriz?» dîye sordu. Turgut da bu iki turist kıza, «İsterseniz otomobilimle sizi oraya götürebilirim,» cevabını verdi. Biraz sonra üç kişi Ayasofya'nın 1500 yıllık kubbesi altında geziyordu. Genç kızlardan Cinzia Morigi adında olanı Fransızca biliyordu ve Urbino üniversitesinde felsefe doktorası yapıyordu. Cinzia, İtalya'ya gittikten sonra, pek beğendiği Turgut Özatay'a bir teşekkür mektubu yazdı. Turgut bu mektubu arkadaşı Vladimir Krasovsky'ye tercüme ettirdi. Mektuplaşma aylarca, hatta yıllarca devam etti. 1965 geçmi...
Yorum Gönder
Devamı

Orhan Gencebay'ın Spor Tutkusu

Spor adaleyi güçlendirmekle kalmaz, aynı zamanda beynin bütün fonksiyonlarını da güçlendirir, dolayısı ile iradeyi ve mantığı sağlamlaştırır.» Orhan Gencebay birbirinden ağır halterleri kaldırır, bisiklette pedal çevirip ter atarken, bir yandan da bunları söylüyordu. Sanatçının periyodik spor çalışmasını yaptığı aletli jimnastik salonunda bir yandan resim çekiyor, bir yandan da spor üzerine söyleşiyorduk. Orhan Gencebay, pek çok sinema sanatçısında bile olmayan atletik bir yapıya ve fiziğe sahipti ve bunu sürekli spor yapmaya borçlu olduğunu söylüyordu. Sanatçı sporla çocukluk yıllarından bu yana devam edegelen ilişkisini şöyle anlattı: «Samsun'da ortaokul ve lise sıralarında 5-6 yıl aralıksız vücut estetiği ve güreş çalıştım. Kondisyonum çok iyiydi. O yıllarda biraz da Jiu-Jitsu çalıştım ama, o zamanlar Uzakdoğu sporları ülkemizde henüz çok yeni idi. Bu yüzden o yönde pek fazla gelişemedim. Her zaman çok yürür ve çok koşardım. Bu, sadece bana özge bir davranış değildi....
Yorum Gönder
Devamı

Hülya Avşar Dostluğu Anlattı

Nükhet kalabalık sinema salonundan çıkarken iki saattir kapalı bir yerde kalmanın sıkıntısını hissetti içinde. Ama sonra güzel bir film seyretmenin mutluluğu her şeyi aldı götürdü. Dışarıda hafiften yağmur yağıyordu. Kıştan kalan bir gün bu bahar havasını alıp götürmüş, yerini serin, yağmurlu, kapalı bir güne bırakmıştı. Caddenin kalabalığına, otomobillerin oradan oraya koşuşturmalarına baktı. İçinde milyonlarca insanı barındıran bir şehirde yaşamdan bir kesit diye düşündü. Sonra düşünceleri o insanların üzerinde yoğunlaştı... Sevgiyle baktı herbirinin yüzüne ayrı ayrı. Yaşam, insanlar, içinde bulunduğu ortam, her şey güzeldi aslında. Ama bu bir bakış açısı değil miydi? İnsan nasıl bakarsa öyle görmez miydi çevresini, öyle algılamaz mıydı çevresindeki olayları? Başını kaydırdı, gökyüzüne baktı. Serin yağmur damlaları yüzüne damladı, üşüdü, başını eğdi. Sonra bu hareketi caddenin tam ortasında yaptığını farketti. Kendi kendine güldü. Önündeki yol uzundu. Hızlanan yağmurla bi...
Yorum Gönder
Devamı